Баъзе ҷиҳоте, ки донистани занон муфидаст

Мусулмон ин тавр эмон меоварад:

Аллоҳ мавҷуд ҳаст. Аввал ва охир надорад. Як аст. Ба ҳеҷ махлуқмонандӣ надорад. Абадӣ зинда аст, ҳама ошкору пинҳонро медонад, ҳама чизро мебинад ва ҳама калимаро мешунавад, ба ҳама чиз қувваташ мерасад. Ҳама чиз бо хоҳиши ӯ мешавад. Аллоҳ ба ҳеҷ кас заррае зулм ноҳақӣ намекунад.

Худоро мо дида наметавонем. Чунки чашми мо қуввати дидани ӯ надорад.

Гуфтаҳо ва корҳои кардаи Пайғамбарамон ҳақ аст. Онҳо аз гунох поканд. Гар касе яке аз онҳоро танқид кунад, аз эмон ҷудо мешавад.

Ба ҳукмҳон қа гьин Худо фарз мегӯянд. Намоз хонадн, рӯза дош ган, закот додан аз амалҳои фарзӣ мебошад.

Он ҳукмҳос, ки Худо қатъиян манъ кардааст «ҳаром» номмда шудаст. Монанди арақ хурдан, қимор, знмо кнрдмм низ ҳаром аст.

Иҷроияш то дараҷаи фарз қатъи набошад, он амалҳоро «воҷиб» гуфта мешавад. Монанди намози витр ва намози ъид.

Он амале, ки манъ карда шудааст, лекин ҳаром шуморида нашудааст «макруҳ» номида шуд.

Амале, ки Пайгамбарамон (САВ) дармуданд, карданд ва дигаронро низ манъ накардан—»суннат» меноманд.

Мубоҳ амалест, ки кунад савоб, накунад гуноҳ намешавад.

Мо дар мазҳаби ҳанафия мебошем. Суннй ҳастем. Сарвари мазҳабамон Имоми Аъзам Абу Ҳанифа раҳматуллоҳи алайҳ мебошанд.

Рукни ислом панҷ аст.

1.Эмон овардан ва Худои яккаву ягона ва барҳақ донистан расули ӯ Муҳаммад мустафоро.

1. Намоз гузоштан.
2. Рӯзаи моҳи шарифи рамазонро гирифтан.
3. Зақот додан
4. Ҳаҷ.

ТАРТИБИ ТАҲОРАТ

Ният карда «Бисмиллаҳир раҳмонир раҳим» гуфта, ҳарду дастро то банд шӯяд, баъд даҳону биниро об гирифта, аз дамидани муи пешонй, то зери манаҳ ва аз нармӣ то нармии гӯши дигар бишӯяд, маҳси сару гӯшҳоро намояд, ҳарду дастро то оринҷ ва пойҳоро то буҷулак бишӯяд. Ҳангоми шустани дасту по ангуштонро хилол лозим аст. Хар узвро як

бор шустан як бор шустан фарз ва се бор иҷро кардани

ин амал суннат аст. Пай дар пай вузу гирифтан (тартиб) қамчупин суннат аст.

ТАРТИБИ ҒУСЛ

Аввал дастҳо шуста мешавад. Аврат шуста мешавад. Баъд таҳорат гирифта мешавад. Монанди таҳорати намоз. Баъдан даҳону биниро сахт мечайқонад. Ба тамоми бадан об мерасонад. Занҳое, ки мӯяшона бофта бошанд, таги мӯяшона тар кунад кифоя. Лекин бофтагй набошад тамоми мӯи сарашро мешуяд.

ТАЯММУМ

Аввал ният мекунад. Дуввум қасди хоки пок. Саввум як зарб задан аз барои масҳи рӯй. Чаҳорум як зарби дигар аз барои масҳи ду даст маа оринҷ.) 1,ар таяммуми ҷунуб нияти таҳорат кифоя мекунад.

НАМОЗ

Дар намоз 12 фарзи муттафақ аст. Аввал — оби пок, дуввум ¹ юи пок, саввум—ҷомаи пок. Чаҳорум — вақт. Панҷум қибла, шашум ният. Ҳафтум — такбири таҳрима. Ҳаштумқиёма. Нуҳҳум—қироати як ояти дароч с се ояти кӯтоҳ. Даҳум рукӯъ. Ёздаҳум — суҷуд. Дуноздаҳум — қадаи ахир нишастан, микдори м I гаҳиёг хондан то «абдуҳу ва расулуҳу».

«Ҳамии хел пбодат кун, ки гӯиё Худоро дида истодл бошп, гу уро набинӣ ҳам. У туро мебинад» (ҳадис).

Дар як шабонарӯз 5 вақт намоз гузошта мешавад:

1. Бомдом 2 ракаат суннат, 2 ракаат фарз.
2. Пешин 4 ракаат суннат, 4 ракаат фарз, 2 ракаат суннат.
3. Аср 4 ракаат фарз.
4. Шом 3 ракаат фарз, 2 ракаат суннат.
5. Хуфтан 4 ракаат фарз, 2 ракаат суннат, 3 ракаат витри воҷиб.

НАМОЗИ ТАРОВИҲ

Ин намоз аз 20 ракаат иборат буда, дар моҳи шарифи рамазон хонда мешавад. Суннат аст. Таровиҳ пеш аз витр ё баъд аз витр хонда мешавад. Баъд аз ҳар чаҳор ракаат тасбиҳ гуфта мешавад ё ҳамин микдор ором мегирад.

НАМОЗ ВА РӮЗАИ ЗАНОН

Агар рӯзҳои моҳбинии занон ба рамазон рост ояд, рӯза намегиранд. Баъди покшавиашон қазо мегиранд. Ба занон намозу рӯза аз синни балогат яъне, аз он рӯзе, ки ҳайз мебинанд фарз мешавад. Ба

духтари 15 сола новобаста ҳайз мебинанд ё на намозу рӯза фарз мешавад.

Дар рӯзҳои ҳайз намоз намехонанд, қуръон тиловат намекунанд, ба масҷид намедароянд инчунин тавофи Каъба, қуръонро беҷилд қапидан, муҷомиат кардан бо шавҳар мумкин нест. Баъди покшавӣ низ қазои намоз хонда намешавад.

Намози занон аз намозгузории мардон фарқ мекунад. Занон такбир гӯянд аст ба гӯш

намерасонанд, балки дастҳояшонро то сари сина мебардораид 11опқояшон дар якҷоягй мебошад. Овоз набароилрди мсхонанд.

» Я к« юя бу; щн 6о аҳпи байт, бо фарзандон беҳтар аст аз дар ик масҷид аз саҳар то шомгоҳ дуо хондан⁷¹ (ҳадиси шариф).

МАЪЛУМОТҲОЕ, КИ ДОНИСТАНИ ОНҲО

ЛОЗИМ МЕБОШАД

1. Алҳамдулиллоҳ, мусулмонем.
2. Парвардигорамон Аллоҳ, китобамон қуръон, қиблаамон Каъба, пайғамбарамон Муҳаммад Мустафо (САВ) мебошанд.
3. Аввалин инсон ва аввалин пайғамбар Одам алайҳас сшюм ҳастанд.
4. Исмн падари пайғамбарамон Абдуллоҳ, номи модарашон Омина, номи бобоашон бошад Абдулмуч голиб ҳаст.
5. Члвҷаи лввалини Муҳамма (САВ) Хадича буда, онҳо С)о \лм қариб 25 сол зиндагӣ кардаанд.
6. Плйглмблрамон чор духтар ва се писар доштаапд. Дух1лроии нпон: Зайнаб, Руқийя, Умму Гулсум вл Фошмл 11па1рониэшон: Иброҳим, Қосим ва Абдулио\ (Тоҳир).
7. I») 1*.куплллоҳ (САВ) дар синни 40 солагилшои п.1М1 омлд.

8 Длр Қурьон 25 нафар Пайғамбарҳо зикр карда шу 11.ИМ ()длм, Идрис, Нӯҳ, Солеҳ, Иброҳим,

Лут, Исмоил, Исҳоқ, Яъқуб, Юсуф, Айюб, Шуайб,

Мусо, Ҳорун, Довуд, Сулаймон, Илёс, Алясъ,

Зулкифл, Юнус, Закариё, Яҳё, Исо ва Муҳаммад Мустафо алайҳимуссалом.

9. Қуръон дар тӯли 23 сол нозил шуд. Расулуллоҳ дар синни 63 солагиашон дар Мадина вафот кардаанд.

Ю.Ҳазрати Пайгамбар (САВ)-ро вуҷуди муборакашон дар байнамон набошад ҳам, рӯҳашон бо мост.

ШАБҲОИ МУБОРАК

Шаби рагоиб: шаби ҷумъаи аввали моҳи раҷаб.

Дар ин шаб Расулуллоҳ аз падарашон ба модарашон интиқол шудаст.

Шаби меъроҷ: шаби — 27 моҳи раҷаб.

Шаби бароат: шаби — 15 моҳи шаъбон.

Шаби қадр: Яке аз шабҳои аз 25 то 30 моҳи рамазон буда, сирр аст.