Асосхои сармоягузории кифи

Таҷрибаҳои ҷаҳони нишон медиҳад, ки бозори фонди дар зери мафҳуми сармоягузори кифӣ фаҳмида мешавад, як навъи маҷмӯи қоғази қимматнок, ба шахсони ҳуқуқи ва воқеи таълуқ дошта баромад менамояд ҳамчун объекти яклухти вобаста. Маънои онро дорад, ки чӣ дар назди ташаккули кифӣ ва тағирёбии ояндаи таркиби ӯ ва сохти менеҷери-идоракуни-хавф даромад.

Мафҳуми киф ин беҳтар кардани шарту шароити сармоягузори илова кардани маҷмӯи қоғази қимматнок бо вуҷуди ин сифати сармоягузори, ки дастрас будани вазъияти алоҳидаи қоғази қимматнок, ки мумкин аст фақат дар вақти мувофиқати онҳо.

Ҳамин тариқ дар равиши ташаккули киф комёбшудани сармоягузории нав аз сифати тавсифи муқарраршуда. Кифӣ қоғази қимматнок олоте мебошад, ки бо ёрии он сармоягузоранда фароҳам меорад талаботи устуворӣ даромадро дар вақти хавфи.

Гурӯҳбандии киф бо вобастагии сарчашмаи даромад

Рушди кифӣ ташаккул меёбад аз саҳмияҳои ширкат қурби нархе, ки баланд мешавад. Нишонаи навъи ҳамин киф-ин рушдикапитали нарх бо якҷоя девиденти гирифта. Бо вуҷуди ин пардохти дивиденд дар ҳаҷми хурд муқаррар мешавад.

Рушди агресивии кифӣ ба баландшавии афзоиши капитал вобаста аст. Ба ин навъи киф дохил мешавад, саҳмияҳои ширкатҳои ҷавон ва зуд афзоишкунанда. Сармоягузории ин навъи киф хавфи зиёд дорад, лекин бо вуҷуди ин даромади зиёд меорад.

Рушди консервативии кифӣ ин навъи киф хавфи камтарин дорад. Асосан вай аз саҳмияҳои ширкатҳои машҳури калон иборат мебошад, аммо тавсифи он на он қадар баланд буда, лекин устувории суръати рушди қурби нарх мебошад. Ҳайати киф дар ҳолати устувор ва дар гузашти давраи дурудароз мемонад. Сармоягузории рушди консервативии кифӣ вобаста ба муҳофизати капитал мебошад.

Рушди миёнаи кифӣ дар ин навъи киф сармоягузории кифӣ агресивӣ ва рушди консервативӣ ҳаст. Ба ин навъи киф дохил мешавад боэътимодии қоғази қимматнок, ба мӯҳлати дурудароз ба даст овардан, хавфи асбобҳои фондӣ, ҳайати онҳо, такроран нав мешавад. Дар ҳамин вақт таъмин менамояд, рушди капитали миёнаро ва мӯътадилии дараҷаи хавф. Эътимодии қоғази қимматнок рушди консервативӣ, даромади қоғази қимматнок рушди агресивӣ.

Даромади кифӣ даромаде, ки аз рӯи фоиз ва дивиденд гирифта мешавад.

Даромади мунтазами кифӣ аз қоғазиқимматнок боэътимод иборат буда даромади миёна аз сатҳи хавфи камтарин.

Даромаднокии қоғазҳои кифӣ иборат аз вомбаргҳои ташкилотҳои даромаднокиашон баланд, қоғази қимматнок, ки даромади баланд меорад дар вақти сатҳи хавфи миёна.

Рушд ва даромади кифӣ боэътимоди барои пешгири кардани имконияти аз даст додан дар бозори фондӣ чӣ аз пастшавии қурби нарх ва дивиденд ва фоизи кам мебошад. Як қисми активи молиявӣ ба ҳамин киф дохил мешавад ба соҳибаш рушди капитали нархро меорад ва дигараш-даромад.

Кифи дучандаи муқарраршуда иборат аз қоғазҳое, ки ба дорандаи худ даромади баланд меорад дар вақти зиёдшавии сармояи капиталӣ. Дар ин ҷо он қоғази қимматнок дар назар дошта шудааст, ки сармоягузории фондии дутурафа муқаррар карда шудааст. Онҳо ду навъи саҳмияро мебароранд: навъи якум-даромади баланд меорад; навъи дуюм-афзоиши даромад. Тавсифи сармоягузории кифӣ муайян карда мешавад, аҳамияти қоғазҳои кифӣ.

Баробар кардани кифӣ. Дар назар дошта мешавад на фақат баробар кардани даромад, балки хавф, ки рӯйдодани амалиётҳо бо қоғази қимматнок, баробаркунии кифӣ ҳамроҳ бо таносуби қоғази қимматнок, ки тез қурби нарх баланд мешавад, ва аз даромаднокии баланди қоғази қимматнок. Ба ҳайати киф дохил мешавад хавфнокии баланди қоғази қимматнок, лекин аз рӯи қойида онҳо ташкил мешавад, аз саҳмияҳои оддӣ ва имтиёзнок инчунин вомбаргҳо. Вобаста аз вазъи бозор дар ин ё он асбобҳои фонди, ҷудо кардани қисми зиёди маблағ ба киф дохил мешавад.