Афсонаи ДАВЛАТ ЧИСТ

ДАВЛАТ ЧИСТ

Буд-набуд, як марди бадавлат буд. Се писар дошт ӯ.

Рӯзе нисбати ин хонадон байни ду ҳамсояи ӯ гуфтугӯ ба
амал омад:

• Ҳамсоя, мо ҳам мисли ҳамин ҳамсояамон заҳмат мекашем,
  кор мекунем, хамеша дар тараддуд, вале сабаб чӣ бошад, ки ӯ
  бадавлат асту мо не?
• Инро аз худи давлат пурсидан лозим, — гуфт ҳамсоя.

Ҳамсояҳо давлатро пеши худ хонданду ба ӯ гуфтанд:

• Сабаб чист, ки ту ба ин ҳамсояи мо ёр ҳастию ба мо не?

Давлат гуфт:

• Шумо мехоҳед инро донед?
• Ҳа мехоҳем, — гуфтанд ҳамсояҳо.
• Ин тавр бошад, ман аз хонадони ӯ рафтанӣ мешавам,
  бинед чӣ мешавад.

Баъди ин давлат ба бой гуфт, ки мехоҳад хонадони ӯро
тарк бикунад.

Бой ба ҳар се писараш алоҳида-алоҳида маслиҳат карданӣ
шуда, аввал аз писари калонӣ пурсид:

• Писарам, давлат аз хонадони мо меравам мегӯяд, ту ба
  ин чӣ мегӯӣ? ,
• Рафтанӣ бошад равад, ба мо давлат не, тифоқӣ даркор.
• гуфт писари калонӣ.

Баъди ин бой аз писари миёна пурсид. Писари миёна ҳам
гапи писари калониро гуфт. Баъд бой аз писари хурдӣ пурсид:

• Писарам, давлат аз хонадони мо меравам мегӯяд, ту ба
  ин чӣ мегўи
• Давлат равад, раваду тифоқӣ наравад, моён тифок
  зиндагӣ кунем, давлат ҳеҷ ҷо намеравад, — гуфт писари хурдӣ.

Баъди ин падараш ба пеши давлат рафту ҷавоби
писйронашро гуфта дод. Давлат гуфт:

• Ҷои ман хонадонест, ки он ҷо тифоқӣ бошад.

Ҳамсояҳо ин гапро шунида гуфтанд

Давлат ин тифокӣ, дӯстӣ, ҳамдилӣ будааст.