Шарҳи пурратар ва дурусти усули маҷозии сермаъноиро муайян кунед:;
$A) барои ифодаи мафҳуми нав тадриҷан ба маънои нав соҳиб шудани калимаи маъмули забон;
$B) ифода ёфтани маъноҳои мухталифи бо ҳамдигар алоқаи мантиқӣ надошта дар як калима;
$C) ифода ёфтани маъноҳои мухталифи бо ҳамдигар муқобил дар як калима;
+ $D) дар натиҷаи мантиқан ба ҳам алоқаманд шудани маъноҳои калимаҳои ифодакунандаи мафҳумҳои гуногун ва бо тарз ва омилҳои мухталиф кӯчидани маънои яке аз онҳо ба дигаре;
$E) гузаштани маънои ин ё он калима ба калимаи дигар аз рӯйи дар шафати ҳамдигар қарор доштани онҳо;